De ene dag is de andere niet.

Angst, boosheid verdriet en andere gevoelens zijn dan wel geen 'nevenwerkingen' van chemotherapie, maar zo af en toe komen de gedachtes, gevoelens en beelden zomaar voorbij.

De ene dag is de andere niet.

Op sommige dagen is er verbazing over de innerlijke kracht.

En de andere dag kan het psychisch zwaar zijn en word je overvallen door de onmacht. Dit zijn hele normale gevoelens en die horen erbij.

Wanneer je fysiek sterk bent gaat het mentaal ook goed. Maar na de chemotherapie van afgelopen woensdag ben je een beetje MMM; Moe niet Misselijk maar wel heel vol op de grens van en af en toe een moment van Moedeloosheid.

Soms betrap je jezelf erop dat je toch weer in iets meegaat, waarvan je op voorhand weet dat het je meer kwaad doet dan goed; een telefoongesprek met iemand die over van alles begint, terwijl je genoeg hebt aan jezelf op dit moment of aan de tafel met het gezin terwijl het zo zwaar is voor je lijf. Je bent niet voor niks op dit moment een zieke vent leef in het moment.

Aan al die activiteiten ben je tijdens het kuren in de eerste 1,5 week daar totaal niet aan toe. Het is dan heel moeilijk om soms even egoïstisch te zijn en je niet schuldig te voelen, dat je er niet voor een ander kan zijn.

Dan heb je een luisterend oor en vraagt maar door,...

Je doet je altijd goed voor. 

Je geeft je op dat moment niet over, terwijl je gewoon genoeg hebt aan jezelf.  Ik ken je niet anders en je mag leren zeggen dat het echt even niet gaat. Dat je een k* dag hebt. En het luisterende oor dit keer even overslaat.

Leer jezelf kennen, in je eigen tempo op je eigen manier. Dan komt het nieuwe leven na het kuren en op een andere manier. 

Degene in ons huis die heel goed aanvoelen hoe het echt met je gaat. Die volgen je telkens waar je zit, ligt of staat. Deze dagen lig je plat en heb je al heel wat knuffel uren van de katten gehad.