Eerste week na de operatie,....

De eerste week na de operatie,....

Erik heeft nadat hij is thuisgekomen vorig weekend vanuit het ziekenhuis een heerlijke week gehad. Zoals hij zelf zegt; 'Ik heb mij nog nooit zo goed gevoeld in de afgelopen 15 jaar, altijd lamme benen, moe en pijn.' Dit zegt iets over zijn doorzettingsvermogen, loyaliteit naar de ander en tegelijk ook iets over hemzelf, zijn eigen lichamelijke verwaarlozing.

Dat laatste is een gespreksonderwerp op dit moment binnen ons gezin.

• 'Hoe gaat Erik ervoor zorgen dat hij zich in de toekomst zo gaat blijven voelen zoals hij zich nu voelt en wat is daarvoor nodig?' -

Enneh, .... Beste mensen die dit lezen, zijn concentratie is 'braggel' en zijn conditie en energie is nog laag. En als je lijf geen pijn heeft en je benen voelen goed en je kan wat doen zonder je ellendig te voelen dan voelt dat even heel erg goed!

Sinds de thuiskomst vanuit de operatie - is het nooit meer stil in huis. Zodra Erik wakker is gaat zijn mond open en al zingend en fluitend hoor je hem - door en rondom het huis gaan,..... Soms denken we wel eens - het mag wel weer wat stiller,.... (hahahaha)

Door deze positieve verandering, zijn zowel Agnes als Dominique weer volledig aan het werk gegaan. En Marijn is lekker doorgegaan in zijn eigen ritme. Hierdoor is Erik sinds de afgelopen week wat meer uren zelfstandig en op zichzelf aangewezen. Samen doen we ontbijten, koffiepauze, lunchen en theepauzes nemen.

Nadat het ontbijt is geweest, dan heeft Agnes al gezwommen, gaat Erik aan de wandel en Agnes aan het werk. En zo komt ieder weer in zijn of haar eigen dagritme.

In de avonden wandelen we samen nog even in de omgeving, de katten lopen dan mee naar het meer. We kijken dan naar de zonsondergang bij het meer, de haven of in de natuur. Het is hier in de woonomgeving zo genieten. Dat we verslaafd zijn geworden aan de zonsondergang die geen avond hetzelfde is.

Op dit moment mag Erik helemaal niks, bij zijn darmen is er ruim een stuk van 30 cm uitgehaald en opnieuw van binnen gehecht. Dat heeft tijd nodig voor herstel.

Dat is lastig als je, jezelf goed voelt. Gelukkig is het goed weer. Een beetje vissen gaat wel, maar de vis eruit halen mag dus niet i.v.m. gewicht, strekken en rekken waarbij de buikspieren te zwaar belast worden. Samen komen we daar wel weer uit.....

De afgelopen week was het zoeken om een moment te vinden om een blog te schrijven. Echter was het kwa tijd niet te doen. Het mooie weer zorgde ervoor dat naast het werk, het sporten, wandelen en de huishouding, ook de tuin elke avond de nodige aandacht nodig had. Hierdoor was het vaak 23 uur dat er eindelijk een moment van rust was.

Een bijzonder moment was toch echt wel afgelopen vrijdag. Voor het eerst sinds de ziekte, sinds opgelegde beperkingen, hebben wij vrijheid ervaren. Samen op het terras lunchen.