Rust......

De afgelopen jaren zijn rollercoaster jaren geweest. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Meer dan tien heftige operaties waarbij Erik nooit rust nam om te herstellen. Operaties van een paar uur, hakken, zagen, vervangen, boren, schoonmaken, weghalen alles is wel een keer voorbij gekomen.  Zodra hij thuis is, uit het ziekenhuis, met zijn gips enkel, been, arm, hand of tulband om zijn hoofd, gaat hij weer aan het werk. Geen tijd om te voelen hoe het gaat en weer door......

Dat gebeurde ook afgelopen zomer. Genezen verklaard en weer door....Maar het lijf wil niet meer. Hoe hard Erik ook gaat sporten, de pijn en vermoeidheid wordt alleen maar erger. Met de goede begeleiding vanuit het Beatrixoord, komt hij stap voor stap tot rust. Maximaal 3x per week sporten met een rustige hartslag. Tussendoor veel en veel meer rust pakken, o.a. door ECHT NIKS te doen. Niet bellen, niet tuinieren, niet lopen,....gewoon niks....Een hele lastige opgave als het lijf altijd in de vlucht- en vechtstand staat en het hoofd op wilskracht.

Het besef van rust nemen, jezelf confronteren met het feit dat het niet handig is en hoe je jezelf eigenlijk verwaarloosd hebt in de afgelopen jaren, begint te komen. Sinds woensdag einde van de middag is hij thuis van de operatie (gisteren). Stap voor stap gaat hij door het huis lopen, oefenen, zitten, rusten, lopen, zitten, rusten. De pijn in zijn hele lijf rug, been, knie, kuit en lies is volledig weg. Van de wond heeft hij geen last, wat spierpijn - is wat hij tegenkomt.

Vandaag trapt hij direct in zijn valkuil, de telefoon gaat een fijn gesprek begint.  Het gaat even over Erik en vervolgens over het werk en dat nadat er een zware operatie met heel veel bloedverlies, nog geen 48 uur later. 

Erik zal Erik niet zijn, hij neemt alle tijd, stelt veel vragen en gaat door en door met het gesprek. Dit keer was ik de vervelende vrouw, hij wil heel graag veranderen en ik wil er niks van zeggen......en zie het gebeuren.....een grens stellen en aangeven wat hij zelf nodig heeft, is een aandachtspunt. Waar hij een kans heeft om oud(er) te worden ,, besluit ik hem te gaan helpen, zonder er wat van te zeggen,....

Ik ben Agnes en vandaag de vervelendste vrouw van de hele wereld! Ik pak de stofzuiger en maak daardoor heel veel lawaai. Erik kan nergens naar toe lopen, hij kan niet vluchten, ..... het gesprek wordt, beëindigd. RUST - we zijn net 48 uur verder van een zware ingreep, met veel bloedverlies en de vijfde binnen twee jaar,......

Rust herstelt. 

We gaan dit keer niet door en door. 

We staan stil en nemen de tijd.........

Grenzen stellen kan je leren.